TY - JOUR ID - 86125 TI - دلالت آیه «و تعیها أُذُن واعیة» بر امامت حضرت علی(ع) و پاسخ به شبهات ابن تیمیه JO - فصلنامه کلام اسلامی JA - JIT LA - fa SN - 2322-4592 AU - فرمانیان, مهدی AU - پور علی سرخه دیزج, رضا AD - دانشیار دانشگاه ادیان مذاهب AD - دانش آموخته سطح سه مرکز تخصصی علم کلام Y1 - 2018 PY - 2018 VL - 27 IS - 106 SP - 87 EP - 108 KW - ابن تیمیه KW - أُذُن واعیة KW - امامت حضرت علی(ع) KW - حدیث متواتر DO - N2 - بر اساس روایات شیعه و اهل سنت و نیز دیدگاه مفسران اسلامی، مراد از «أُذُن واعیة» (گوش شنوا) در آیه دوازدهم سوره حاقه حضرت علی(ع) است. به اعتقاد مفسران فریقین تطبیق «أُذُن واعیة» بر حضرت علی(ع) بر کمال علم و دانش آن حضرت دلالت دارد، از این­رو علمای امامیه آیه شریفه «و تعیها أُذُن واعیة» را یکی از دلائل نقلی امامت آن حضرت دانسته­اند. ابن تیمیه حدیث دال بر نزول آیه مذکور در شان حضرت علی(ع) را دروغ پنداشته و گفته است «أُذُن واعیة» اختصاص به ایشان نداشته و هر کسی می­تواند با اطاعت از فرامین الهی مصداق آن باشد. ابطال این دو مدعای ابن تیمیه و اثبات استواری استدلال به این آیه شریفه، موضوع پژوهش این نوشتار است. UR - https://www.kalamislami.ir/article_86125.html L1 - https://www.kalamislami.ir/article_86125_93f367d58d2d14802d5dbe05277231f8.pdf ER -