TY - JOUR ID - 61807 TI - مبانی انسان شناسی حکومت دینی از منظر حکمت متعالیه JO - فصلنامه کلام اسلامی JA - JIT LA - fa SN - 2322-4592 AU - واعظی, علی AD - Y1 - 2012 PY - 2012 VL - 21 IS - 81 SP - 55 EP - 72 KW - انسان KW - ‌نفس KW - شریعت KW - سیاست KW - حکومت دینی KW - حکمت متعالیه DO - N2 - ملاصدرا اصل وجود انسان را نفس و بدن را مرکب و ابزاری برای رشد نفس ‏می‏داند. نفس نیز با پشت سرگذاردن مرحله نباتی و حیوانی، به مرحله انسانی می‏رسد. در این مرحله نیز از عقل هیولانی به عقل بالملکه و سپس به عقل بالفعل و عقل مستفاد ارتقاء یافته و به کمال شایسته انسانی دست می‏یابد. از نظر ملاصدرا راه‌های رسیدن به سعادت سه عامل تفکر، دین و اخلاق است. نقش دین در کمال انسان بی‌بدیل و یگانه است. انسان مراحل مختلف هستی (غیب و شهود، دنیا و آخرت) را تنها با استفاده از دین، با سعادتمندی  پشت سرمی‏نهد. لذا برای وصول به این سعادت، باید به دنبال اجرائی کردن دین بود. عامل اجرای دین در زندگی انسان سیاست است و ملاصدرا سیاست را خادم شریعت دانسته، سیاست بدون شریعت را به بدن ‏بی‏سر تشبیه می‏کند. هدف از سیاست حاکمیت عقل بر غضب و شهوت در زندگی فردی و اجتماعی، و نتیجه آن نیز، حاکمیت عدالت در جامعه بشری است. از نظر وی، حاکمیت نیازمند شرایطی خاص است و هر کسی شایستگی آن را ندارد. فقط اشخاص خاص با ویژگی‌هایی خاص می‌توانند عهده‏دار این مسئولیت باشند. این ویژگی‏ها تحت عنوان «کمالات اولیه و ثانویه» مورد بحث قرار می‏گیرد. ملاصدرا «حکومت دینی» را برآیند چنین سیاستی دانسته، مدینه فاضله انسانی را در پرتو آن قابل تحقق می‏داند. UR - https://www.kalamislami.ir/article_61807.html L1 - ER -