@article { author = {علیزاده موسوی, سید مهدی}, title = {}, journal = {Kalam Islami}, volume = {21}, number = {82}, pages = {101-120}, year = {2012}, publisher = {Ayatollah Sobhani}, issn = {2322-4592}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {وهابیت، آیین تشبیه و تجسیم}, abstract_fa = {یکی از محورهای اختلاف میان فرقه‏های اسلامی، مسأله صفات الهی است. از میان صفات الهی، صفات خبریه بیش از سایر صفات مورد بحث و اختلاف قرار گرفته است. پرسش اصلی معناشناسانه در حوزه صفات خبری این است که صفات ذات مانند: ید، رِجل  و وجه، و صفات خبری فعل، مانند: استواء، نزول و صعود که در کتاب و سنت آمده است، آیا بر معنای ظاهری خود حمل می‏شوند، یا باید آنها را تأویل برد؟ یا اساساً علم به صفات خبری را باید به خداوند واگذار کرد؟ پاسخ وهابیت ـ به تبعیت از ابن‏تیمیه ـ انکار شدید تأویل و تفویض است. آنها سپس برای فرار از محذور تشبیه و تجسیم، ضمن اصرار بر تحفظ بر معنای ظاهری این صفات، از نظریه تفویض کیفیت دفاع می‏کنند. براساس این نظریه، افزون بر حمل صفات خبری بر معنای ظاهری، کیفیت نیز برای صفت ثابت می‏شود، اما مدعی هستند که ما علم به کیفیت نداریم. این تلاش وهابیت برای گریز از محذور تشبیه و تجسیم راه به جایی نبرده و هرگز مشکل تجسیم را حل نخواهد کرد. }, keywords_fa = {توحید صفاتی,صفات خبری,مشبّهه,مجسّمه,وهابیت,سلفی‏گری}, url = {https://www.kalamislami.ir/article_61846.html}, eprint = {} }