ORIGINAL_ARTICLE
نقد نظریه «رئالیسم مدل محور» استیون هاوکینگ
یکی از مبانی بنیادین استیون هاوکینگ در حوزهی معرفت شناسی نظریهی «رئالیسم مدل محور» است. هاوکینگ با تأثر از اصل عدم قطعیت در فیزیک جدید و همچنین نگرشهای ایدهآلیستی حاکم بر آن به نوعی «رئالسیم» و «واقعگرایی» وابسته به مدل معتقد شده است که آن را وجه جمعی بین رئالیسم و ایده آلیسم میداند. طبق این مبنا هرگز شناخت جهان بدون مدل امکانپذیر نبوده، و هر کسی از دریچهی یک مدل به جهان مینگرد. این مدلها هیچکدام به تنهایی تمام جهان را پوشش نداده، و هیچکدام واقعیتر از دیگری نیستند. از آنجا که این مسئله زیربنای تفکرات خداناباورانهی هاوکینگ را تشکیل میدهد نقد و ارزیابی آن ضروری است. تحقیق پیش رو ضمن توصیف این دیدگاه، و استخراج عوامل گرایش هاوکینگ به آن، دیدگاه فوق را به بوته نقد گذارده است. به نظر میرسد مبنای «رئالیسم مدل محور» در حقیقت همان «ایدهآلیسم» است که با نقاب «رئالیسم» طرح شده، علاوه بر اینکه دچار دور بوده، و با سایر مبانی هاوکینگ نیز ناسازگار است.
https://www.kalamislami.ir/article_104151_656c3df4e2c43305b207d23551931944.pdf
2019-06-22
9
24
استیون هاوکینگ
رئالیسم
رئالیسم مدل محور
مبانی معرفت شناختی
عبدالحسین
خسروپناه
khosropanahdezfuli@gmail.com
1
استاد فلسفه پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
LEAD_AUTHOR
مسلم
زمانیان
m.zamanian40@yahoo.com
2
موسسه آموزش عالی امام صادق(ع)
LEAD_AUTHOR
پوپر، کارل ریموند، 1388ش، منطق اکتشاف علمی، ترجمه سید حسین کمالی، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ چهارم.
1
خسروپناه، عبدالحسین، 1396ش، فلسفهی شناخت، قم، نشر معارف، چاپ اول.
2
____________، 1390ش، کلام جدید با رویکرد اسلامی، قم، نشر معارف، چاپ دوم.
3
_ ___________، 1394ش، کلام نوین اسلامی، ج1، قم، انتشارات تعلیم و تربیت اسلامی، چاپ دوم.
4
راسل، برتراند، 1390ش، تاریخ فلسفه غرب، ترجمه نجف دریا بندری، تهران، کتاب پرواز، تهران، چاپ هفتم.
5
شفر، فریتنز، 1383ش، استیون هاوکینگ، انفجار بزرگ و خداوند، ملحقات کتاب تاریخچه زمان، ترجمه محمدرضا محجوب، تهران، شرکت سهامی انتشار، چاپ هشتم.
6
گلشنی، مهدی، 1369، تحلیلی از دیدگاههای فلسفی فیزیکدانان معاصر، تهران، انتشارات امیرکبیر، چاپ اول.
7
مطهری، مرتضی، 1382ش، اصول فلسفه و روش رئالیسم(مجموعه آثار ج6)، تهران، صدرا، چاپ نهم.
8
هاوکینگ، استیون، 1383ش، تاریخچه زمان، ترجمه محمدرضا محجوب، تهران، شرکت سهامی انتشار، چاپ هشتم.
9
Hawking, stephen,2018, Brief Answers to the Big Questions, London, John Murray.
10
Hawking, stephen, Mlodinow, Leonard, 2010, The Grand Design, new york, bantam books.
11
مقالات:
12
طهماسبی، ستار، 1396ش، مبانی متافیزیکی فیزیک کوانتوم دیوید بوهم، دو فصلنامه علمی پژوهشی تأملات فلسفی، زنجان، دانشگاه زنجان، بهار و تابستان 1396- شماره 18
13
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی و تحلیل پاسخ میرداماد به شبهه ارادی بودن اراده
شبهه ارادی بودن اراده، یکی از قدیمیترین شبهاتی است که در بحث جبر و اختیار مطرح شده است. این شبهه که متفاوت از شبهه «ضرورت علّی» است، با تأکید بر محوریت اراده در تحقّق افعال اختیاری انسان، چگونگی ارادی و اختیاری بودن ملاک فعل اختیاری را به چالش میکشد. از دیرباز پاسخهای متنوّعی به این شبهه داده شده است. میرداماد از نخستین متفکرانی است که با اعتباری دانستن سلسله ارادهها به آن پاسخ داده است. متفکرانِ پس از ایشان، پاسخ وی را مورد بررسی و نقد قرار داه و آن را نادرست دانستهاند. در نوشتار پیش رو، پس از تبیین شبهه، پاسخ میر داماد و نقدهای آن نقل و بررسی شده است
https://www.kalamislami.ir/article_104153_ce91bd546b1e7e82203c813911ef1579.pdf
2019-06-22
25
52
اراده
فعل اختیاری
تسلسل
اعتباری
ارادی بودن اراده
میرداماد
محمد صفر
جبرئیلی
jebreili@ut.ac.ir
1
مؤسسه آموزش عالی امام صادق(ع)
AUTHOR
سید مرتضی
حسینی کاشانی
mortezahossein65@gmail.com
2
موسسه امام صادق(ع)
LEAD_AUTHOR
ابنسینا، حسین ، 1978 م، کتاب الإنصاف، انتشارات وکالة المطبوعات، کویت.
1
بهمنیار بن مرزبان، 1375ش، التحصیل، انتشارات دانشگاه تهران، تهران.
2
خمینی، روح الله، 1421ق، الطلب و الإرادة، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی;، تهران.
3
خمینی، روح الله، 1415ق، أنوار الهدایة، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی;، تهران.
4
خمینی، روح الله، 1418ق، تنقیح الأصول، مقرّر: اشتهاردی، حسین، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی;، تهران.
5
خمینی، مصطفی، 1418ق، تحریرات فی الأصول، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، قم.
6
سبحانی، جعفر، 1428ق، لبّ الأثر فی الجبر و القدر، مؤسسه امام صادق%، قم.
7
شیرازی، قطب الدین، 1369، درة التاج، انتشارات حکمت، تهران.
8
صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، 1981م، الحکمة المتعالیة، دار إحیاء التراث، بیروت.
9
طوسی، محمد بن حسن، 1407ق، الخلاف، دفتر انتشارات اسلامی، قم.
10
طوسی، محمد، 1375ش، شرح الإشارات و التنبیهات، نشر البلاغة، قم.
11
طباطبایی، سید محمد حسین، 1416ق، نهایة الحکمة، چاپ سیزدهم، دفتر نشر اسلامی، قم.
12
فاضل مقداد، 1403ق، نضد القواعد الفقهیة، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی;، قم.
13
فراهیدی، خلیل بن احمد، 1409ق، العین، موسسه دار الهجرة، قم.
14
قطب الدین رازی ـ باغنوی، 1381ش، إلهیات المحاکمات، میراث مکتوب، تهران.
15
مراغی، 1417ق، العناوین الفقهیة، دفتر انتشارات اسلامی، قم.
16
میرداماد، محمد باقر، 1367ش، القبسات، انتشارات دانشگاه تهران، تهران.
17
میرداماد، محمد باقر، 1376ش، تقویم الإیمان، مؤسسه مطالعات اسلامی، تهران.
18
میرداماد، محمد باقر، 1381ش، مصنفات میرداماد، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، تهران.
19
نجفی، محمد حسن، 1404ق، جواهر الکلام، دار احیاء التراث العربی، بیروت.
20
نهاوندی،1320ق، تشریح الأصول، میرزا محمد علی تاجر تهرانی، تهران.
21
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی گستره معرفتبخشی قرآن کریم با محوریت آیه تِبْیانًا لِکُلِّ شَیءٍ
اصلی ترین منبع معارف دینی در اسلام، قرآن کریم است، و یکی از مسائل مهم در باره قرآن، بحث از گستره معرفت بخشی، و تبیین زوایای پیدا و پنهان آن است؛ چه آنکه روشنی بخشی در این بحث گامی مؤثر در شبهه زدایی نسبت به این مائده آسمانی است. نوشتار پیش رو به بررسی گستره معرفتبخشی قرآن کریم با محوریت آیه 85 سوره نحل به عنوان یکی از مهمترین آیات در این زمینه، پرداخته است. پژوهش حاضر، با استناد به مدلول روایات و قرائن موجود، نشان میدهد که منظور از این آیه، معرفتبخشی تام مجموعه ظاهر و باطن قرآن کریم است و تقیید آن به مسائل مربوط به هدایت در معنای خاص آن، ناصواب است
https://www.kalamislami.ir/article_104156_de933870ab68b1fbaea012b96a94a061.pdf
2019-06-22
53
75
آیه تِبْیانًا لِکُلِّ شَیءٍ
آیه 85 سوره نحل
معرفتبخشی حداکثری
معرفتبخشی حداقلی
گستره معرفت بخشی
محمد باقر
مرتضوی نیا
1
موسسه آموزش عالی امام صادق(ع)
AUTHOR
سید مجتبی
حسینی کاشانی
2
موسسه آموزش عالی امام صادق (ع)
LEAD_AUTHOR
ابنجوزى، عبدالرحمن بن على، 1422ق، زاد المسیر فى علم التفسیر، بیروت، دار الکتاب العربی.
1
ابنعاشور، محمدطاهر، 1420ق، تفسیر التحریر و التنویر المعروف بتفسیر ابن عاشور، بیروت، مؤسسة التاریخ العربی.
2
ابنعربى، محمد بن على، 1410ق، رحمة من الرحمن فى تفسیر و اشارات القرآن، دمشق، مطبعة نضر.
3
ابنکثیر، اسماعیل بن عمر، 1419ق، تفسیر القرآن العظیم (ابن کثیر)، بیروت، دار الکتب العلمیة، منشورات محمد علی بیضون.
4
اشکورى، محمد بن على، 1373ش، تفسیر شریف لاهیجى، تهران، دفتر نشر داد.
5
ایازی، سیدمحمدعلی، 1391ش، جامعیت قرآن، رشت، انتشارات کتاب مبین، رشت.
6
آلوسى، محمود بن عبدالله، 1415ق، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی، بیروت، دار الکتب العلمیة، منشورات محمد علی بیضون.
7
بیضاوى، عبدالله بن عمر، 1418ق، أنوار التنزیل و أسرار التأویل (تفسیر البیضاوى)، بیروت، دار إحیاء التراث العربی.
8
جوادی آملی، عبدالله، 1388ش، قرآن در قرآن، محقق: محمد محرابی، قم، مرکز نشر اسراء.
9
جوادی آملی، عبدالله، 1396ش، تسنیم، قم، مرکز نشر اسراء.
10
جوادی آملی، عبدالله، 1378ش، تفسیر موضوعی قرآن کریم، قرآن در قرآن، قم، مرکز نشر اسراء.
11
داور پناه، ابوالفضل، 1375ش، انوار العرفان فى تفسیر القرآن، تهران، انتشارات صدر.
12
دروزه، محمد عزت، بی تا، تفسیر الحدیث، قاهره، دار احیاء الکتب العربیه.
13
راغب اصفهانى، حسین بن محمد، 1412ق، مفردات ألفاظ القرآن، بیروت - دمشق، دار القلم – الدار الشامیه.
14
زمخشرى، محمود بن عمر، 1407ق، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الأقاویل فى وجوه التأویل، بیروت، دار الکتاب العربی.
15
سیواسى، احمد بن محمود، 1427ق، عیون التفاسیر، بیروت، دار صادر.
16
سیوطى، عبدالرحمن بن ابىبکر، 1404ق، الدر المنثور فى التفسیر بالماثور، قم، کتابخانه عمومى حضرت آیت الله العظمى مرعشى نجفى;.
17
سیوطى، عبدالرحمن بن ابىبکر، 1421ق، الإتقان فی علوم القرآن، لبنان، دار الکتاب العربی.
18
شبر، سید عبد الله، 1424ق، حق الیقین فی معرفة أصول الدین، قم، انوار الهدی.
19
شریف الرضی، محمد بن حسین، 1414ق، نهج البلاغة (للصبحی صالح)، قم، هجرت.
20
شیخ حر عاملى، محمد بن حسن، 1409ق، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت(.
21
صادقی، محمّد، 1408ق، الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنة، تهران، انتشارات فرهنگ اسلامی.
22
صدر الدین شیرازى، محمد بن ابراهیم، 1383ش، شرح أصول الکافی (صدرا)، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
23
طباطبایی، محمد حسین، 1388ش، قرآن در اسلام، مصحح: هادی خسرو شاهی، قم، بوستان کتاب.
24
طباطبایى، محمد حسین، 1388ش، بررسى هاى اسلامى، قم، موسسه بوستان کتاب.
25
طباطبایى، محمدحسین، 1390ق، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
26
طبرانى، سلیمان بن احمد، 2008م، التفسیر الکبیر: تفسیر القرآن العظیم (الطبرانى)، اربد، دار الکتاب الثقافی.
27
طبرسى، فضل بن حسن، 1372ش، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو.
28
طبرسى، فضل بن حسن، 1412ق، تفسیر جوامع الجامع، قم، حوزه علمیه قم، مرکز مدیریت.
29
طریحی، فخر الدین بن محمد، 1375ش، مجمع البحرین، تهران، کتابفروشی مرتضوی.
30
طوسى، محمد بن حسن، بی تا، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار إحیاء التراث العربی.
31
عاملی، حر، محمد بن حسن، 1409ق، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت(.
32
عبده، محمد و محمد رشید رضا، 1422ق، تفسیر المنار، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
33
فخر رازى، محمد بن عمر، 1420ق، التفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)، بیروت، دار إحیاء التراث العربی.
34
فیروزآبادی، ابوطاهر بن یعقوب، بی تا، تنویر المقیاس، بیروت، دارالفکر.
35
قمى مشهدى، محمد بن محمدرضا، 1368ش، تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، سازمان چاپ و انتشارات.
36
کریمی، مصطفی، 1390ش، جامعیت قرآن کریم، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
37
کاشانى، فتحالله بن شکرالله، 1423ق، زبدة التفاسیر، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة.
38
کاشانى، فتحالله بن شکرالله، بی تا، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، تهران، کتابفروشى اسلامیه.
39
کلینى، محمد بن یعقوب، 1407ق، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
40
کلینى، محمد بن یعقوب، 1429ق، کافی، قم، دارالحدیث.
41
گنابادی، سلطان محمد، 1372ش، بیان السعادة فى مقامات العبادة، ترجمه: رضا خانى، حشمت الله ریاضى، تهران، مرکز چاپ و انتشارات دانشگاه پیامنور.
42
مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، 1403ق، بحار الأنوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
43
مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، 1404ق، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
44
مصباح یزدی، محمّد تقی، 1392ش، قرآن شناسی، تحقیق و نگارش غلامعلی عزیزی کیا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی;.
45
مصباح یزدی، محمّد تقی، بی تا، قرآن شناسی، تحقیق و نگارش محمود رجبی، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی;.
46
مصطفوى، حسن، 1368ش، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
47
معرفت، محمد هادی، 1379ش، علوم قرآنی، تهران، مؤسسه فرهنگی التمهید و سازمان سمت.
48
مغنیه، محمدجواد، 1424ق، التفسیر الکاشف، قم، دار الکتاب الإسلامی.
49
مکارم شیرازى، ناصر، 1371ش، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة.
50
میبدى، احمد بن محمد، 1371ش، کشف الاسرار و عدة الابرار (معروف به تفسیر خواجه عبدالله انصارى)، تهران، امیر کبیر.
51
واحدى، على بن احمد، 1415ق، الوجیز فى تفسیر الکتاب العزیز (واحدى)، بیروت، دار القلم.
52
ORIGINAL_ARTICLE
کارکردهای وحی در تکامل اخلاقی انسان
این مقاله درصدد بیان کارکردهای وحی و نقش محتوای وحیانی دین در تکامل اخلاقی انسان است. این نقش گاهی در قالب معرفت شناسانه و گاهی در قالب روان شناسانه نمایان میشود، و گاهی نیز به صورت غیر مستقیم و در قالب معرفی الگوهای عملی و انسانهای تربیت یافته در سایه وحی در تکامل اخلاقی انسان مؤثر است. وحی یکی از منابع اصلی در معرفت دهی به انسان در زمینه ارزشهای اخلاقی و ضد ارزشها و شناساندن عوامل و زمینههای رشد اخلاقی و موانع سقوط اخلاقی است. تعالیم وحیانی همچنین زمینه بهره برداری بهتر از قوای انسان در راستای اخلاقی زیستن را برای انسانها فراهم میکند. پشتوانه عمل به فرامین اخلاقی از دیگر کارکردهای وحی است که در قالب ایمان و اعتقادات ایجاد میشود. یک نظام جامع اخلاقی بدون ارائه الگوی عملی، نظامی ناقص و کم أثر خواهد بود. وحی در این زمینه نیز به تکامل اخلاقی انسان کمک میکند.
https://www.kalamislami.ir/article_104157_fecb48d69feceee3717e569425e2e1d7.pdf
2019-06-22
77
95
وحی
تکامل اخلاقی
کارکرد معرفت شناسانه
کارکرد روانشناسانه
علی
الله بداشتی
alibedashti@gmail.com
1
عضو هیئت علمی دانشگاه قم
AUTHOR
مصطفی
زارعی
2
مؤسسه آموزش عالی امام صادق(ع)
LEAD_AUTHOR
قرآن کریم.
1
الفراهیدی، خلیل بن احمد،1426ق، العین، بیروت، دار إحیاء التراث العربی.
2
مصطفوی، حسن، 1385ش، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی.
3
طباطبائی، محمد حسین، بیتا، نهایة الحکمة، قم، موسسه نشر اسلامی (وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم).
4
----------------،1390ق، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات.
5
عالمی، سید محمد،1389ش، بررسی دیدگاهها در مناسبات دین و اخلاق، قم، موسسه بوستان کتاب.
6
مصباح یزدی، محمد تقی،1390ش، انسان سازی در قرآن، تهیه و تنظیم: محمود فتحعلی، قم، انتشارت موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی;.
7
-----------------،1384ش، نقد و بررسی مکاتب اخلاقی، تحقیق و نگارش: احمد حسین شریفی، قم، انتشارت موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی;.
8
مطهری، مرتضی، 1368ش، مجموعه آثار شهید مرتضی مطهری، تهران، انتشارات صدرا.
9
10. سبحانی، جعفر، 1412ق، الالیهات، قم، موسسه امام صادقA.
10
11. -----------، 1421ق، مفاهیم القرآن، قم، موسسه امام صادقA.
11
12. طوسی، محمد بن الحسن، 1414ق، الأمالی، قم، دار الثقافه.
12
13.-----------------، 1407ق، تهذیب الأحکام، تحقیق:حسن الموسوی خرسان، تهران، دار الکتب الاسلامیه.
13
14.کلینی، محمد بن یعقوب، 1407ق، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه.
14
15.عبد الباقی، محمد فؤاد، 1384ش، المعجم المفرس لالفاظ القرآن الکریم، قم، انتشارات اسلامی.
15
16. مجلسی، محمد باقر، 1403ق، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
16
نجارزادگان، فتح الله، 1386ش، رهیافتی بر اخلاق و تربیت اسلامی، قم، دفتر نشر معارف.
17
ORIGINAL_ARTICLE
علم امام به شهادت و شبهه ناسازگاری آن با عصمت
بحث درباره علم امام به زمان و چگونگی ارتحال یا شهادت خود، از فروع مسئله گستره علم امام است. این مسئله را میتوان از منظر عقلی و نقلی بررسی کرد. از مجموع روایات عام و خاص درباره گستره علم امام به دست میآید که امامان اهل بیت: به زمان و چگونگی ارتحال یا شهادت خود آگاه بودند. در اینجا این پرسش یا اشکال مطرح میشود که چرا آنان تن به شهادت داده و به حفظ جان خود که عقلاً و شرعاً واجب است، اقدام نکردهاند؟ آیا این مطلب با عصمت امام ناسازگار نیست؟ مقاله حاضر به بررسی این مسئله پرداخته و پس از نقل و بررسی روایات مربوط به علم امام به زمان ارتحال یا شهادت خود، پاسخهایی را که عالمان شیعه به پرسش یا اشکال مزبور دادهاند و برخی از آنها در بعضی از روایات نیز بیان شده است، گزارش و تحقیق کرده است.
https://www.kalamislami.ir/article_104160_db61451e8f5abe4bf9976ee71765de85.pdf
2019-06-22
97
114
علم امام
شهادت امام
عصمت امام
تهلُکه
القای خود به هلاکت
علی
ربانی گلپایگانی
1
استاد حوزه علمیه
AUTHOR
محسن
رحمانی زاده
m.r1694@iran.ir
2
دانش پژوه سطح 4 موسسه آموزش عالی امام صادق(ع)
LEAD_AUTHOR
ابن بابویه قمی، محمد بن علی، 1403ق، معانی الأخبار، تصحیح علی اکبر غفّاری، قم، مؤسسة النشر الإسلامی.
1
ابن بابویه قمی، محمد بن علی، 1362ش، الخصال، تصحیح و تعلیق علی اکبر غفّاری، قم، مؤسسة النشر الإسلامی.
2
ابنداود حلّی، حسن بن علی، 1342ش، کتاب الرجال، تهران، دانشگاه تهران.
3
ابنشهرآشوب، محمد بن علی، 1379ق، مناقب آل أبیطالب، قم، انتشارات علامه.
4
ابن قولویه، جعفر بن محمد، 1356ش، کامل الزیارات، تصحیح عبدالحسین امینی، نجف، دارالمرتضویة.
5
تهرانی، مجتبی، 1390ش، سلوک عاشورایی (منزل دوم)، مؤسسه مصابیح الهدی، تهران
6
جمعی از نویسندگان، 1381ش، ترتیب خلاصة الأقوال، مشهد، آستان قدس رضوی.
7
جمعی از نویسندگان، 1388ش، علم امام (مجموعه مقالات)، گزینش و تصحیح محمدحسن نادم، قم، انتشارات ادیان و مذاهب.
8
جمعی از نویسندگان، 1426ق، فی رحاب أهل البیت:، بیجا، المجمع العالمی لأهل البیت:.
9
10.حسینی جلالی، سیدمحمدرضا، سال (نهم)1414ق، علم الغیب و الإعتراض علیه بالإلقاء إلی التهلکة و الإجابات عنه عبر التاریخ، تراثنا، شماره4، 7- 107.
10
11.حرّ عاملی، محمد بن حسن، 1425ق، اثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، بیروت، اعلمی.
11
12.حرّ عاملی، محمد بن حسن، 1409ق، وسائل الشیعة، قم، مؤسسة آل البیت:.
12
13.حلّی، حسن بن یوسف، 1401ق، أجوبة المسائل المُهَنّائیِّة، قم، خیّام.
13
14.حلّی، حسن بن یوسف، 1411ق، رجال العلامه الحلّی (خلاصة الأقوال فی معرفة الرجال)، تصحیح سیدمحمدصادق بحرالعلوم، نجف، دارالذخائر.
14
15.خویی، سیدابوالقاسم، 1413ق، معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة، بیجا، بینا.
15
16. راوندی، قطبالدین سعید بن هبةالله، 1409ق، الخرائج و الجرائح، تحقیق مؤسسة الإمام المهدی.، قم، مؤسسة الإمام المهدی..
16
17.سبحانی، جعفر، 1410ق، کلیات فی علم الرجال، قم، مرکز مدیریت حوزه علمیه قم.
17
18.سید رضی، محمد بن حسین، 1406ق، خصائص الأئمه:، تحقیق محمدهادی امینی، مشهد، آستان قدس رضوی.
18
19.سید مرتضی (موسوی بغدادی)، سید علی بن حسین، 1405ق، رسائل الشریف المرتضی، قم، دارالقرآن الکریم.
19
20.شبیری زنجانی، سیدموسی، 1419ق، کتاب نکاح، قم، مؤسسه پژوهشی رأیپرداز.
20
21.شیخ مفید (عُکبریّ بغدادی)، محمد بن محمد بن نعمان، 1413ق الف، الإرشاد، قم، کنگره جهانی شیخ مفید.
21
22.شیخ مفید (عُکبریّ بغدادی)، محمد بن محمد بن نعمان، 1413ق ب، المسائل العُکبرئیة، قم، المؤتمر العالمیّ للشیخ المفید.
22
23.صفّار، محمد بن حسن،1404ق، بصائرالدرجات فی فضائل آل محمد6، تصحیح و تعلیقمیرزا محسن کوچهباغی تبریزی، قم، منشورات مکتبة آیةالله العظمی المرعشی النجفی.
23
24.طبرسی، فضل بن حسن، 1417ق، إعلام الوری بأعلام الهدی، قم، مؤسسة آل البیت:.
24
25.طوسی، محمد بن حسن،1404ق، اختیار معرفة الرجال (رجالُ الکَشِّی)،تعلیق میرداماد، تحقیق سیدمهدی رجائی، قم، مؤسسة آل البیت: لإحیاء التراث.
25
26. طوسی، محمد بن حسن،1382ش، تلخیص الشافی، قم، انتشارات محبین.
26
27.طوسی، محمد بن حسن، 1407ق، تهذیب الأحکام فی شرح المقنعة، تحقیق حسن موسوی خرسان، تهران، دارالکتب الإسلامیّة.
27
28.طوسی، محمد بن حسن، 1373ش، رجال الطوسی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی.
28
29.طوسی، محمد بن حسن، 1420ق، فهرستُ کتب الشیعة و اصولهم، تحقیق عبدالعزیز طباطبائی، قم، مکتبة المحقق الطباطبائی.
29
30.فتّال نیشابوری، محمد بن احمد، 1375ش، روضة الواعظین، قم، انتشارات رضی.
30
31.فرضیپوریان، محمد- قدردان قراملکی، محمد حسن، 1397ش، بررسی گستره علم امام از منظر احادیث، فصلنامه کلام اسلامی، شماره 107، پاییز 1397، صص 49- 67.
31
32.قمّی، علی بن ابراهیم،1404ق، تفسیر القمّی، قم، دارالکتاب.
32
33.علامه طباطبائی، سیدمحمدحسین، 1388ش، بررسیهای اسلامی، قم، بوستان کتاب قم.
33
34.کُلینی، محمد بن یعقوب، 1429ق، الکافی، قم، دارالحدیث.
34
35.نجاشی، احمد بن علی، 1365ش، رجال النجاشی (فهرست أسماء مصنفی الشیعة)، تحقیق سیدموسی شبیری زنجانی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی.
35
36. مازندرانی، محمدصالح بن احمد، 1382ق، شرح الکافی، المکتبة الإسلامیّة، چاپ اوّل، تهران.
36
37.مامقانی، عبدالله، بیتا، تنقیح المقال فی علم الرجال، بیجا، بینا.
37
38.محمدی ریشهری، محمد، 1388ش، دانشنامه امام حسین7، دارالحدیث، قم.
38
39.مدنی شیرازی، سیدعلیخان، 1409ق، ریاض السالکین فی شرح صحیفة سیِّد السجادیّن الإمامِ علی بن الحسین7، دفتر انتشارات اسلامی، قم.
39
40.مرعشی، قاضی نورالله، 1409ق، احقاق الحقّ و إزهاق الباطل، مقدمه و تعلیق آیة الله مرعشی نجفی، قم، مکتبة آیة الله العظمی المرعشی النجفی.
40
41.مظاهری، حسین، 1393ش، اندیشههای ناب، مؤسسه الزهراء، اصفهان.
41
42.مظاهری، حسین، 1428ق، الثقات الأخیار من رواة الأخبار، قم، مؤسسةالزهراء&.
42
43.مکارم شیرازی، ناصر 1374ش، تفسیر نمونه، دارالکتب الإسلامیّة، تهران.
43
44.نادم، محمد حسن، 1388ش، «رویکرد فلسفی و عرفانی به علم امام»، فصلنامه هفت آسمان، شماره 43، پاییز 1388، صص 27- 48.
44
ORIGINAL_ARTICLE
روش شناسی کلامی فیض کاشانی
فیض کاشانی از متکلمان نامی شیعه در قرن یازدهم است و در زمینه اعتقادات دینی آثار گوناگونی دارد. روش کلامی او ترکیبی از نقل وحیانی، عقل فلسفی، و شهود عرفانی است. وی معتقد است که عقل نسبت به فهم برخی از معارف مستقل است و بین معارفی که حکمای نخستین بیان کردهاند و آنچه را که شرع بیان کرده، منافاتی وجود ندارد. آیات و روایات نقش ویژهای در مباحث کلامی ایشان دارند تا آنجا که برخی از آثار کلامی او استنباط شده از آیات و روایات است. ایشان برخی از باورهای مربوط به معاد- مانند فرشته منکر، صحیفه اعمال، میزان و شهادت اعضای انسان- را به صورت حِکمی و عقلی تبیین نموده است. وی فرقه صوفیه را سخت مورد نکوهش قرار داده، و مردم را نسبت به اعتقادات و رفتارهای ناشایست آنان برحذر کرده است
https://www.kalamislami.ir/article_104162_2611df631440b4343571750243c30a32.pdf
2019-06-22
115
139
فیض کاشانی
روش شناسی
روش عقلی
روش عقلی- فلسفی
روش نقلی
محمد رضا
امامی نیا
hh@hhhhh.ir
1
مدرس حوزه علیمه
AUTHOR
حسین
هنر خواه
2
دانش پژوه سطح 4 موسسه آموزش عالی امام صادق(ع)
LEAD_AUTHOR
قرآن کریم.
1
آشتیانی، جلال الدین، 1378ش، منتخباتی از آثار حکماء الهی ایران، قم، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم.
2
آقا بزرگ تهرانی، محمد محسن، 1403ق، الذریعة الی تصانیف الشیعة، بیروت، دار الأضواء.
3
آقا بزرگ تهرانی، محمد محسن، 1430ق، طبقات أعلام الشیعة، بیروت، دار احیاء التراث العربیة.
4
حر عاملی، محمد بن حسن، بی تا، أمل الآمل فی علماء جبل عامل، تحقیق: سید احمد حسینی اشکوری، بغداد، اندلس.
5
سبحانی، جعفر، 1418ق، موسوعه طبقات الفقهاء، قم، مؤسسه امام صادق7.
6
سبحانی، جعفر، 1424ق، معجم طبقات المتکلمین، قم، مؤسسه امام صادق7.
7
صدر، حسن، بی تا، تکلمه أمل الآمل، حسینعلی محفوظ، عدنان دباغ، عبدالکریم دباغ، بی جا، دار المورخ العربی.
8
فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1371ش، النوادر، تحقیق: مهدی انصاری قمی، تهران، موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
9
10. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1371ش، ده رساله، اصفهان، انتشارات امام امیرالمومنین7.
10
11. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1375ش، اصول المعارف، تحقیق: جلال الدین آشتیانی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی.
11
12. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1377ش، فهرست خود نوشت، محسن ناجی نصر آبادی، مشهد، آستان قدس رضوی.
12
13. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1386ش، الکلمات المکنونة، تحقیق: صادق حسن زاده، قم، مطبوعات دینی.
13
14. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1387ش، الأصول الأصیلة، تحقیق: ابوالقاسم نقیبی، تهران، مدرسه عالی شهید مطهری;.
14
15. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1387ش، الکلمات الطریقة، تهران، مدرسه عالی شهید مطهری;.
15
16. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1387ش، المعارف، تهران، مدرسه عالی شهید مطهری;.
16
17. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1387ش، قرة العیون فی أعزّ الفنون، حسن قاسمی، تهران، مدرسه شهید مطهری;.
17
18. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1387ش، مجموعه رسائل، تحقیق: بهراد جعفری، تهران، مدرسه عالی شهید مطهری;.
18
19. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1390ق، الحق المبین فی تحقیق کیفیه التفقه فی الدین، تهران، دانشگاه تهران.
19
20. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1406ق، الوافی، اصفهان، انتشارات امام امیرالمؤمنین7.
20
21. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1415ق، تفسیر صافی، تهران، انتشارات صدر.
21
22. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1418ق، علم الیقین فی اصول الدین، تحقیق: محسن بیدار فر، قم، بیدار.
22
23. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1423ق، الحقائق فی محاسن الأخلاق، تحقیق: محسن عقیل، قم، دار الکتاب الأسلامی.
23
24. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1425ق، انوار الحکمة، قم، بیدار.
24
25. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، 1428ق، عین الیقین، بیروت، دارالحوراء.
25
26. قمی، عباس، 1368ش، الکنی و الألقاب، تهران، انتشارات صدر.
26
27. مجلسی، محمد باقر، 1404ق، بحار الأنوار، بیروت، مؤسسة الوفاء.
27
28. مطهری، مرتضی، 1392ش، کلیات علوم اسلامی، جلد 3 (اصول و فقه)، صدرا.
28