%0 Journal Article %T حدیث «سیدا شباب أهل الجنه» و مسأله افضلیّت امام %J فصلنامه کلام اسلامی %I حضرت آیت الله سبحانی (حفظه الله) موسسه امام صادق(علیه السلام) %Z 2322-4592 %A فتحی, علی %D 2012 %\ 08/22/2012 %V 21 %N 82 %P 49-72 %! حدیث «سیدا شباب أهل الجنه» و مسأله افضلیّت امام %K امام حسن7 %K امام حسین7 %K سید %K شباب أهل الجنة %K خلفای سه‏گانه %R %X یکی از مهم‏ترین موارد اختلاف میان شیعه و اهل سنت، مسأله تفاضل میان اهل‏بیت: و خلفای سه‏گانه است. در این نوشتار با محوریت حدیث «الحسن و الحسین سیدا شباب أهل الجنة» به بررسی قول حق در این مسئله پرداخته شده است. ابتدا سند حدیث فوق مورد بررسی قرار گرفته و نشان داده می‏شود که حدیث به لحاظ سند مورد پذیرش اهل سنت است و برخی از آنها به تواتر حدیث اذعان دارند. اما به لحاظ محتوا، ابتدا مفردات حدیث- یعنی لفظ «سید» و واژگان ترکیبی «شباب أهل الجنة»- تحلیل می‏شود. آنچه از لفظ «سید» نزد اهل لغت و محدثان متبادر است، سید کسی است که از جهت عقل برترین، و در جمیع خصال خیر، بالاترین، و رئیس دیگران است. در مورد «شباب أهل الجنة» نیز نشان داده می‏شود که از نوع اضافه بیانی و توضیحی است و با توجه به شواهد مختلف و متعدد، همه بهشتیان جوان هستند. از جمع این دو مطلب برمی‏آید که هر کسی که وارد بهشت شود امام حسن و امام حسین8سید و سرور او خواهند بود. البته از عمومیت این حدیث، پیامبر اکرم9 و حضرت علی7 و- بر اساس برخی روایات- حضرت عیسی و یحیی8استثناء شده‌اند، اما دیگران، از جمله خلفای سه‏گانه، تحت این عموم باقی هستند. خبر «أبوبکر و عمر سیدا کهول أهل الجنة» که در منابع اهل سنت آمده نیز، نمی‏تواند مخصص عمومیّت حدیث «سیدا شباب أهل الجنة» باشد، زیرا این خبر هم به لحاظ سندی و هم به لحاظ محتوا، مبتلا به اشکالات متعددی است. وقتی افضلیت این دو امام ثابت شد، افضلیت امیرالمؤمنین7 نیز اثبات، و بر اساس لزوم افضلیت امام- که مورد قبول قاطبه اهل سنت است- خلافت بلافصل آن حضرت هم آشکار می‏گردد. %U