@article { author = {ربانی گلپایگانی, علی}, title = {}, journal = {Kalam Islami}, volume = {22}, number = {87}, pages = {19-45}, year = {2013}, publisher = {Ayatollah Sobhani}, issn = {2322-4592}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {فاعلیّت خداوند در معجزات}, abstract_fa = {در اینکه وقوع معجزات مستند به مشیّت و عنایت ویژه خداوند است، تردیدی وجود ندارد؛ اما درباره اینکه این استناد به صورت مستقیم است یا به واسطه نفوس و اراده پیامبران:، سه دیدگاه مطرح شده است. اشاعره بر اساس دیدگاه ویژه خود در توحید افعالی، معجزات را -همانند رخدادهای معمولی- افعال مستقیم خداوند می‏دانند. فلاسفه بر پایه اصولی همچون امتناع صدور بی‏واسطه متغیّرات از خداوند، اصل سنخیّت میان علت و معلول و قاعده الواحد، صدور بی‏واسطه معجزات از خداوند را ناممکن دانسته، وساطت نفوس و اراده پیامبران: را لازم شمرده‏اند. متکلمان عدلیّه هر دو قسم را ممکن دانسته، و تعیین اینکه معجزات پیامبران: از کدام قسم است را به آیات و روایات گزارش‏گرِ معجزات ارجاع داده‏اند. در این نوشتار با اثبات نادرستی دیدگاه اشاعره و فلاسفه، درستی دیدگاه متکلمان عدلیّه اثبات شده است.}, keywords_fa = {معجزه,فاعلیّت الهی,نفس ناطقه,اشاعره,فلاسفه,عدلیّه}, url = {https://www.kalamislami.ir/article_61750.html}, eprint = {} }